چرا موز نمی خوری؟ کتابی دومخاطبه است
به گزارش دَبی بلاگ، به گزارش خبرنگاران ، احتمالا بارها برای تان پیش آمده باشد که به کودکی برخورد نموده باشید که حاضر نیست خوراکی که برایش درنظرگرفته اید، میل کند و در مقابل پافشاری شما، مقاومت می نماید. یاسمین اسماعیل، نویسنده کودک و نوجوان، در کتاب چرا موز نمی خوری؟ به این موضوع پرداخته و در قالب داستانی بچگانه آن را تشریح نموده است. او در این کتاب، داستان میمونی را بیان می نماید که در مقابل خوردن موز مقاومت می نماید تا اینکه بالاخره خودش به سراغ موز می رود. این کتاب به تازگی با ترجمه مهدی حجوانی از سوی نشر افق منتشر شده است.
مهدی حجوانی درباره این کتاب به ایبنا می گوید: چرا موز نمی خوری؟ کتابی تازه با ترجمه اینجانب برای بچه هاست که تلنگری هم به عظیم ترها می زند. این کتاب حکایت میمونی است که عظیمترش به او اصرار می نماید یالا موز بخور و میمون موز نمی خورد.
این نویسنده و پژوهشگر می افزاید: اولش نمی خواستم کتاب را ترجمه کنم. حسم این بود که در مایه های شکم سیری و ننربازی نوشته شده. یادم هست بچه که بودم، با اینکه خانواده ما از طبقه متوسط بود، اما در خانه میوه و خوراکی و تنقلات و از این لوس بازی ها زیاد پیدا نمی شد. اگرهم چیزی پیدا می شد، کسی به ما تعارف که نمی زد هیچ، تازه خوراکی ها را توی هزار سوراخ پنهان می کردند تا غارت نشوند و جلوی مهمان آبروداری نمایند.
این استاد دانشگاه ادامه می دهد: بدبختی اینکه وسایل بازی هم پیدا نمی شد. بازی های ما بیشتر عناصر چهارگانه بود: آب، باد، آتش و خاک. آب بازی و برف بازی و سرسره و گاهی آبتنی توی استخر و رودخانه، بادبادک هوا کردن، آتش افروختن و سیب زمینی های نیم پخته با نان بربری، بازی قلعه شاه مال منه روی کپه های خاک و بازی های بدون خرجی که وسایلش چوب و سنگ و سنگریزه و استخوان بود که توی کوچه ها و خرابه ها ریخته بود. حتی خودمان باید برای خودمان از تو کوچه ها همبازی دست و پا می کردیم. خوبیش این بود که عظیم ترها زیاد کاری به کارمان نداشتند.
حجوانی می گوید: متمدنانه ترین کار ما این بود که مدرسه دولتی می رفتیم، وگرنه در روزهای تعطیل و تابستان، صبح تا شب برای خودمان توی کوچه ها ولو بودیم و آتش می سوزاندیم. کارمان فوتبال تیغی و سگ بازی و مردم آزاری بود. مجموعا کودکی های من سخت بود و البته به دیگران هم از ناحیه بنده سخت می گذشت. یک جور یتیم فرهنگی بودم. هربار که فیزیکی یا متافیزیکی زمین می خوردم انگار خودم باید دستم را روی زانویم می گذاشتم و یا علی می گفتم و بلند می شدم.
وی می افزاید: تمام کودکی ام زمین خوردن و گریه کردن و بلندشدن بود. انگار به قول اگزیستانسیالیست ها در هیچستانی پوچ رها بودم و باید خودم گلیمم را از آب بیرون می کشیدم و راهم را پیدا می کردم. درواقع دوره دوره پدرسالاری بود و بچه ها را زیاد داخل آدم حساب نمی کردند. نه کسی مراقب درس و مشق من بود و نه وقتی آسیب می دیدم خبری از دکتر و دوا بود. وقتی با پای لنگ یا صورت زخمی به خانه می آمدم مادرم زیاد نمی پرسید که چی شده؟ اگر هم می پرسید، می خواست اطلاعات عمومی اش بالا برود! اما بچه های امروز متعلق به دنیای امروز هستند و خب کتابشان هم گاهی باید کتابی از این دست باشد.
به گفته حجوانی، چرا موز نمی خوری؟ کتابی دومخاطبه با تصویرهایی زیباست. از یک طرف با بچه ها حرف می زند و از طرفی دیگر با عظیم ترها.نشر افق، کتاب چرا موز نمی خوری؟ را با شمارگان دو هزار نسخه و قیمت 38 هزار تومان منتشر نموده است.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایرانbestcanadatours.com: https://bestcanadatours.com، تور ارزان کانادا، ویزای تضمینی مولتی کانادا، ویزای مولتی 5 ساله کانادا